3 februari 2020 – Wim Zeegers
In ‘Stille Slopers’ schreef ik onder meer over het belang van het boek van neuroloog David Perlmutter. Het boek verscheen oorspronkelijk in 2013 met als titel: “Grain Brain”. Het werd een nummer één New York Times bestseller over de verwoestende effecten van gluten, suiker en koolhydraten, zowel voor de hersenen als voor het lichaam. Het boek werd in 30 talen vertaald, ook in het Nederlands [1].
Ik las ook de geheel gereviseerde Engelstalige versie van 2018 [2]. Daarin is een verontrustende grafiek opgenomen van de percentage-veranderingen in een aantal geselecteerde doodsoorzaken -voor alle leeftijden- in de periode van 2000 tot 2014. De bron hiervan was de ‘Alzheimer’s Association’ in de VS, die jaarlijks hierover publiceert. Hij schrijft dat ‘we (in de VS) behoorlijk vooruit zijn gegaan wat betreft hart- en vaatziekten, HIV/aids en bepaalde vormen van kanker als doodsoorzaak’, maar dat in diezelfde periode het aantal doden ten gevolge van Alzheimer -schrikbarend- met 89 procent was gestegen’.
Ik was nieuwsgierig naar de laatst verschenen grafiek en die ging tot 2017. Hier zie je dat het percentage doodsoorzaken door Alzheimer inmiddels alweer gestegen is naar 145 procent [3].
Maar er is hoop. Dat blijkt wel uit de boeken van Perlmutter en dat van Amy Berger (De Alzheimer Aanpak) en van Dr Dale Bredesen -een ‘professor of neurology’- (The End of Alzheimer’s, ook een New York Times bestseller), één en ander zoals uitvoerig is beschreven in mijn vorige column over Alzheimer [4]. Het boek van Bredesen is inmiddels in het Nederlands vertaald: “Het einde van alzheimer”, ‘Een leefstijl-programma om cognitieve achteruitgang te voorkomen’ [5]
Zoals ik heb beschreven heeft de farmaceutische industrie, althans de grote jongens onder hen, het opgegeven om nog een medicijn te ontwikkelen. En dat is ook volkomen begrijpelijk als je Perlmutter, Berger en Bredesen hebt gelezen. Een citaat uit het boek van Bredesen: “Recode (het behandelprotocol van Bredesen, WZ) heeft al voor honderden mensen gewerkt. Dus zelfs al heb je een genetisch risico op alzheimer, vertoon je al subjectieve of milde cognitieve beperkingen of heb je de diagnose vroege alzheimer gekregen, haal een keer diep adem en schud dat wanhopige en hulpeloze gevoel van je af. Het helpt vaak om met iemand te praten die vooruitgang heeft geboekt met het protocol, dan lijkt het niet zomaar een fantasie of een loze belofte (helaas is in Nederland waarschijnlijk nog geen gesprekspartner in deze zin te vinden, WZ). Daarna kun je besluiten of je je cognitieve achteruitgang te lijf wilt gaan met dit protocol. Niets en niemand kan je helpen als je zelf niet beter wilt worden. In hoofdstuk 5 heb ik al beschreven hoe het is om in te gaan tegen machtige ondernemingen en bekrompen deskundigen die het niet dulden als anderen afwijken van het heersende paradigma, zelfs niet als dat paradigma zo jammerlijk faalt als bij alzheimer. Een van de geweldige dingen aan wetenschap is gelukkig dat bewijzen alles overtroeven, al moet je er wel een lange adem voor hebben. De enige manier om de werking van een medische behandeling te beoordelen, is door vast te stellen of mensen er beter van worden. Niet of het geld in het laatje breng, niet of het gepubliceerd wordt in een sexy tijdschrift, niet of het goedkeuring of loftuitingen krijgt van collega’s, maar of het helpt mensen beter te worden. Het lijkt simpel en voor de hand liggend, maar in werkelijkheid is het verrassend genoeg zelden een prioriteit. Dit ‘cognitie-kompas’ is vooral belangrijk bij de ziekte van Alzheimer, omdat er op dit moment geen alternatief is. Er zijn niet meerdere werkzame therapieën voor, die we alleen maar hoeven te verbeteren. Integendeel, binnen de huidige beschikbare zorg is er niets wat de cognitieve achteruitgang bij subjectieve cognitieve beperking, milde cognitieve beperking of alzheimer stopt, laat staan terugdraait”.
Het boek van Bredesen is bepaald geen ‘page-turner’. Het vereist gewoon studie. En dat kost tijd. Maar hoe meer kennis je hebt, des te meer invloed je kunt uitoefen op het verloop van de aandoening. Hoe eerder er bij, hoe beter. En aangezien je niet weet wanneer dat moment daar is, ligt het voor de hand om niet te lang te wachten met een aantal stappen te zetten die je leefstijl in de goede richting sturen.
Tenslotte: Bredesen heeft een paar interviews gegeven die op YouTube te vinden zijn [6].
Bronnen
[3] https://www.alz.org/media/Documents/alzheimers-facts-and- figures-2019-r.pdf
[4] https://stilleslopers.nl/alzheimer/
[5] https://www.scriptum.nl/boeken/het-einde-van-alzheimer/
[6] https://www.youtube.com/watch?v=Sq7uVZ_0D3U&t=379s met Rhonda Patrick, en: https://www.youtube.com/watch?v=br4FfIucq5c
met Joseph Mercola, en: https://www.youtube.com/watch?v=f-OlzLB4SGk&t=1363s met Ivor Cummins